زبان بدن ، علمی با بی نهایت زاویه

زبان بدن ، علمی با بی نهایت زاویه

در سالهای اخیر تحقیقات زیادی توسط دانشگاه ها و دانشمندان مختلف در سراسر دنیا در زمینه زبان بدن صورت گرفته و در واقع زبان بدن بیشتر از اینکه یک تکنیک و روش باشد علمی است که زوایای بسیاری دارد و باید مورد تحقیقات و آزمایش های بالینی مختلف قرار بگیرد.

زبان بدن بسیار قدیمی تر و درونی تر از زبان گفتار برای انسان هاست. به گفته پروفسور آلبرت محرابیان در کتاب \” پیام های خاموش \” ۵۵ درصد ارتباطات از طریق زبان بدن اتفاق می افتد. افراد به محض دیدن شما به طور حسی، برداشتی کلی از شما خواهند داشت که زبان بدن این تصورات را شکل داده، تائید می کند و یا تغییر می دهد. در واقع زبان بدن خیلی پیش از این، در مغز برنامه ریزی شده است، حتی افرادی که مادرزاد نابینا به دنیا می آیند زبان بدن مشابهی با افراد بینا دارند. شاید قدرت زبان بدن به بهترین صورت در این جمله مشهور امی کودی خلاصه شده باشد : «حالات غیر کلامی ما تصورات و احساسات دیگران نسبت به ما را کنترل می کند».

مطالعات جالبی که در دانشگاه های هاروارد، پرینستون و دیگر دانشگاه های برتر انجام شده که جنبه های جدیدی از زبان بدن و استفاده از این دانش را آشکار کرده است. بنابراین در حالی که قدرت زبان در انتقال  درست پیام  بسیار اهمیت دارد، قدرت زبان بدن می تواند عامل تعیین کننده در شکل گیری احساس ما نسبت به دیگران باشد.

همه ما با این دانش بزرگ می شویم که چگونه بر اساس حالات چهره با یکدیگر تعامل کنیم، در حالی که ممکن است چهره بهترین ابزار در این خصوص نباشد.

محققان دانشگاه پرینستون آزمایش بسیار ساده ای انجام دادند. آنها از افراد شرکت کننده در آزمایش خواستند تا از روی عکس افراد در مورد اینکه آنها احساس شادی، پیروزی، غم و یا شکست می کنند، قضاوت کنند. در بعضی از این عکس ها فقط حالات چهره مشخص بود، بعضی ها زبان بدن را نشان می داد و در بعضی عکس ها هر دو این موارد دیده می شد.

در چهار آزمایش جداگانه، شرکت گنندگان اغلب احساسات عکس هایی را درست تشخیص دادند که حالات بدن را به تنهایی یا در کنار چهره نشان می داد تا عکس هایی که فقط حالات چهره در آن ها مشخص بود.

دانشمندان راه های بی شماری را شناسایی کرده اند که ما بر اساس ظاهر صورت دیگران را قضاوت می کنیم، حتی اگر این قضاوت ها هیچ پایه و اساسی در واقعیت نداشته باشند. الکساندر تودوروف استاد روانشناسی در دانشگاه پرینستون می گوید: ما بلافاصله از دیگران بر اساس صورتشان برداشت می کنیم و نمی توانیم هم جلوی این عمل در خود را بگیریم. تودوروف و همکارانش در آزمایشگاه به بررسی پاسخ ها به چهره های تولید شده توسط کامپیوتر مشغولند که بر اساس صفاتی  مانند جذابیت، اعتماد، شایستگی، و غیره تولید شده اند. تودوروف خود می گوید البته این یافته ها کاملا درست نیست چون مردم واقعی موارد روانی و کلیشه ای دیگر را وارد قضاوت های خود می کنند اما باز هم این کار ارزش انجام را داشت.

تحقیقات پروفسور تودوروف و دیگر متخصصان این حوزه نتایج جالبی را به همراه داشت که با هم نگاهی به آنها می‌کنیم:

افراد جذاب امتیازهای بالاتری در صفات مثبت می آورند و آنها را افرادی شایسته تر، هوشمندتر، قابل اعتماد تر و تر های دیگر می دانند.

افرادی که صورتشان بچگانه است ( بیبی فیس ) معمولا دارای ضعف جسمی، ساده لوح، صادق، مهربان و گرم تصور می شوند. صورت های بچه گانه شامل چشمان درشت، صورت گرد و جمجمه ای بزرگتر از چانه هستند..

صورت های اخمو معمولا کمتر مورد پسند و اعتماد قرار می گیرند و بیشتر قدرتمند، متخاصم و تهدید کننده تصور می شوند در صورتی که برای صورت های مهربان دقیقا خلاف اینها در نظر گرفته می شود.

آزمایشگاه تودوروف به ارزیابی این صفات در چهره هایی که با کامپیوتر تولید شده بود کرد. برای اینکه بحث نژاد مطرح شود در این آزمایش فقط از چهره ای سفید استفاده شد.

یکی دیگر از تعصبات موجود درباره ظاهر چهره ها این است که مردم به چهره های معمول ( مثلا کسی که هم وطن یا هم نژاد خودتان است در مقایسه با کسی که نژاد و کشورش با شما متفاوت است ) بیشتر اعتماد دارند و این تا حدودی به نژاد پرستی و بیگانه ستیزی نیز ربط پیدا می کند.

افراد همچنین به چهره هایی که شبیه خودشان است بیشتر واکنش مثبت نشان می دهند.

حتی این تحقیقات نشان داد ظاهر صورت افراد روی رای دادن، قرار گذاشتن، استخدام کردن، محکوم کردن و خیلی چیزهای دیگر تاثیر می گذارد.

زبان بدن شما هویت شما را شکل می دهد.

خانم ایمی کادی در سخنرانی خود در TED عنوان نموده است که توانمندی و ناتوانی افراد از روی نحوه قرارگیری بدن شان قابل تشخیص است. برعکس این موضوع نیز صادق است. یعنی اگر ژست های توانمندی را به خود بگیریم، پس از مدتی از درون احساس توانمدی می کنیم. توانمندی و ناتوانی با هورمونهای تستاسترون و کورتیزول قابل اندازه گیری است. تحقیقات ثابت کرده است که تقلید رفتار قدرتمندانه، مقدار هورمون تستاسترون را افزایش و هورمون کورتیزول را کاهش می دهد.

در تحقیقی که بررروی چندین نفر انجام شده است، تغییر وضعیت قرار گرفتن بدن ما برروی سطح هورمونهای تستاسترون و کورتیزول تاثیر می گذارد. در ابتدای این تحقیق سطح هورمونهای تستاسترون و کورتیزول در شرکت کنندگان اندازه گیری شد. سپس از آنها خواسته شد به مدت دو دقیقه به حالت باز و راحت بمانند

پس از آن از آنها خواسته شد در یک بازی شرطی ( قمار) شرکت کنند. در این حالت ریسک پذیری آنها اندازه گیری شد. بعد از آن مجددا میزان هرمونهای تساتسترون و کورتیزول این افراد اندازه گیری شد. در آزمایش بعدی مراحل اندازه گیری هرمونها، حفظ حالت بدن، بازی شرط بندی و اندازه گیری مجدد هرمونها انجام شد. اما این بار به جای حفظ حالت بدن در وضعیت راحت و آزاد، آنها باید خود را در حالت فشرده و گرفته شده نگاه می داشتند.

نتایج تحقیق قابل توجه است. با نگاه داشتن وضعیت بدن به مدت دو دقیقه سطح هرمونهای تستاسترون و کورتیزول در این افراد به شدت تغییر کرده است. در نتیجه این تغییرات، ریسک پذیری افرادی که در ژست قدرتمند قرار دارند حدود ۸۶ درصد بوده و ریسک پذیری با ژست ضعیف حدود ۶۰ در بوده است. در نظر داشته باشید که این اختلاف فاحش در ریسک پذیری فقط با دو دقیقه تقلید از ژست قدرتمند بودن یا ضعیت بودن ایجاد شده است.

ویدئوی تد خانوم ایمی کادی را می‌توانید در لینک زیر ببینید:

Amy Cuddy TED

زبان بدن اعتماد به نفس شما را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد

طبق مطالعه دانشگاه مک مستر در کانادا، صدای انسان با تُن پایین و آرام موجب حس اعتماد به نفس فرد از جانب اطرافیان می شود.

کارول کینسی گومن، کارشناس زبان بدن مجله فوربز پیشنهاد می دهد قبل از صحبت کردن با نگه داشتن لب های خود روی هم و چند بار تکرار کلمه “اووووم” کمی تامل کنید تا حس آرامش بگیرید. نه تنها این حرکت به شما فرصت فکر کردن را خواهد داد بلکه اضظراب شما را کاهش می دهد . اضظراب می تواند تارهای صوتی شما را منقبض کند و موجب شود صدای شما بلندتر از حد معمول بیرون بیاید.

همچنین خانوم گومن سال ها در مورد اهمیت زبان بدن در محیط کار تحقیق کرده است. یکی از بهترین راهنمایی هایی که ارائه می دهد این است که مراقب حالت پاها باشید. در اکثر مواقع تمرکز ما بر روی قسمت بالایی بدن یا صورت است، در حالیکه پاها بیشتر از آنکه تصور می کنیم در مورد احساسات صحبت می کنند : « زمانیکه به دو نفر که در حال صحبت هستند نزدیک می شوید به یکی از دو روش زیر متوجه حضورتان می شوند. اگر پاهای هر دو همکارتان در جای خود باقی بماند و فقط نیم تنه بالایی را به سمت شما بچرخانند، واقعا نمی خواهند شما در گفتگوی آنها شرکت کنید. اما اگر پاهایشان باز شود تا شما هم وارد شوید، می دانید که واقعا دعوت شده اید تا مشارکت کنید». در مثال دیگری از کتاب، خانم گومن در مورد اینکه «چطور متوجه تمام شدن یک گفتگو شویم؟» اینگونه توضیح می دهد: «در مواقعی که با همکارتان صحبت می کنید و به نظر می رسد که به صحبت های شما توجه می کند، و نیمتنه بالایی بدنش به سمت شما خم شده است اما پاهایش به سمت در است – بدانید که آن مکالمه تمام شده است. حالت پاهایش به شما می گوید که در واقع می خواهد آنجا را ترک کند. حالت پاها حتی در حالتی که روی هم هستند واقعیت را نشان می دهد»