چارلز داروین Charles Darwin یک طبیعت شناس بریتانیایی بود که نظریه تکامل را بر اساس انتخاب طبیعی ارائه کرد. دیدگاه‌های او و «داروینیسم اجتماعی» همچنان بحث‌برانگیز است. در این مطلب از سایت دکتر علوی به بررسی زندگی نامه چارلز داروین خواهیم پرداخت.

چارلز داروین که بود؟

چارلز رابرت داروین یک طبیعت شناس و زیست شناس بریتانیایی بود که به دلیل نظریه تکامل و درک خود از فرآیند انتخاب طبیعی شهرت داشت. در سال ۱۸۳۱، او سفری ۵ ساله به دور دنیا را با HMS Beagle آغاز کرد و در این مدت، مطالعاتش در مورد گیاهان مختلف باعث شد تا نظریه‌های خود را تدوین کند. او در سال ۱۸۵۹ کتاب مهم خود را با عنوان منشأ گونه‌ها منتشر کرد

اوایل زندگی چارلز داروین

داروین در ۱۲ فوریه 1809 در شهر کوچک تجاری شروزبری انگلستان به دنیا آمد. داروین فرزندی ثروتمند و ممتاز که عاشق کاوش در طبیعت بود، دومین فرزند کوچک از شش کودک بود.

داروین از یک سلسله طولانی از دانشمندان برخاسته است؛ پدرش، دکتر R.W. داروین، یک پزشک بود و پدربزرگش، دکتر اراسموس داروین، یک گیاه شناس مشهور بود. مادر داروین، سوزانا، زمانی که او تنها هشت سال داشت درگذشت و سه خواهر بزرگ‌ترش از او مراقبت کردند.

تحصیلات داروین

در اکتبر ۱۸۲۵، در سن ۱۶ سالگی، داروین به همراه برادرش اراسموس در دانشگاه ادینبورگ ثبت نام کرد. دو سال بعد، او دانشجوی کالج کریستس در کمبریج شد.

در زندگی نامه چارلز داروین آمده است که پدرش امیدوار بود که راه او را دنبال کند و پزشک شود، اما دیدن خون، داروین را مضطرب کرد. پدرش به او پیشنهاد داد که در عوض برای کشیش شدن درس بخواند، اما داروین به مراتب بیشتر به مطالعه تاریخ طبیعی تمایل داشت.

HMS Beagle

زمانی که داروین در کالج مسیح بود، استاد گیاه شناسی جان استیونز هنسلو، مربی او شد. پس از اینکه داروین در سال ۱۸۳۱ از کالج مسیح با مدرک لیسانس هنر فارغ‌التحصیل شد، هنسلو او را برای سمت طبیعت شناسی در کشتی HMS Beagle توصیه کرد.

این کشتی که توسط کاپیتان رابرت فیتزروی فرماندهی می‌شد، قرار بود یک سفر تحقیقاتی پنج ساله در سراسر جهان داشته باشد. این سفر فرصت یک عمر را برای طبیعت گران جوان به ایجاد می‌کرد.

در ۲۷ دسامبر ۱۸۳۱، HMS Beagle سفر خود را در سراسر جهان همراه با داروین آغاز کرد. داروین در طول این سفر نمونه‌های طبیعی مختلفی از جمله پرندگان، گیاهان و فسیل‌ها را جمع آوری کرد.

پس از بازگشت به انگلستان در سال ۱۸۳۶، کار داروین ادامه یافت. مطالعه نمونه‌ها و یادداشت‌های او از این سفر منجر به اکتشافات علمی پیشگامانه شد. فسیل‌هایی که او جمع‌آوری کرد با دیرینه‌شناسان و زمین‌شناسان به اشتراک گذاشته شد که منجر به پیشرفت‌هایی در درک فرآیندهایی شد که سطح زمین را شکل می‌دهند.

تجزیه و تحلیل داروین از گیاهان و حیواناتی که او گردآوری کرد، او را به این سؤال سوق داد که چگونه گونه‌ها در طول زمان شکل می‌گیرند و تغییر می‌کنند. این کار او را متقاعد کرد که بینشی که بیشتر به خاطر آن شهرت دارد یعنی انتخاب طبیعی. تئوری انتخاب طبیعی می‌گوید که افراد یک گونه با احتمال بیشتری در محیط خود زنده می‌مانند و ژن‌های خود را به نسل بعدی منتقل می‌کنند که صفاتی را از والدین خود به ارث ببرند که برای آن محیط خاص مناسب‌ترین است. به این ترتیب، چنین صفاتی در گونه گسترده‌تر می‌شود و در نهایت می‌تواند منجر به رشد یک گونه جدید شود.

داروین در گالاپاگوس

از طریق تحقیق و آزمایش عملی، او این فرصت منحصر به فرد را داشت تا اصول گیاه شناسی، زمین شناسی و جانورشناسی را از نزدیک مشاهده کند. جزایر اقیانوس آرام و مجمع الجزایر گالاپاگوس مانند آمریکای جنوبی مورد توجه داروین بودند.

داروین پس از بازگشت به انگلستان در سال ۱۸۳۶ شروع به نوشتن یافته‌های خود در مجله تحقیقات کرد که به عنوان بخشی از روایت بزرگ کاپیتان فیتز روی، منتشر شد و بعداً در جانورشناسی سفر بیگل ویرایش شد.

این سفر تأثیری به یاد ماندنی بر دیدگاه داروین از تاریخ طبیعی داشت. او شروع به ایجاد یک نظریه انقلابی در مورد منشأ موجودات زنده کرد که برخلاف دیدگاه رایج سایر طبیعت‌گرایان در آن زمان بود.

نظریه تکامل چارلز داروین

نظریه تکامل داروین اعلام کرد که گونه‌ها از طریق فرآیندی به نام «انتخاب طبیعی» زنده می‌مانند، جایی که آن‌هایی که با موفقیت سازگار شده یا تکامل یافته‌اند تا نیازهای متغیر زیستگاه طبیعی خود را برآورده کنند، رشد کرده و تکثیر می‌شوند، در حالی که گونه‌هایی که نتوانسته‌اند تکامل یا تولید مثل کنند، مرده‌اند.

داروین از طریق مشاهدات و مطالعات خود بر روی پرندگان، گیاهان و فسیل‌ها، شباهت‌هایی را در میان گونه‌ها در سرتاسر کره زمین، همراه با تغییرات بر اساس مکان‌های خاص، مشاهده کرد، که او را به این باور رساند که گونه‌ای که امروز می‌شناسیم به تدریج از اجداد مشترک تکامل یافته است.

نظریه تکامل داروین و فرآیند انتخاب طبیعی بعدها به سادگی به عنوان “داروینیسم” شناخته شد.

در آن زمان، سایر طبیعت شناسان معتقد بودند که همه گونه‌ها یا در آغاز جهان به وجود آمده‌اند یا در طول تاریخ طبیعی ایجاد شده‌اند. در هر دو مورد، آنها معتقد بودند که گونه‌ها در طول زمان تقریباً یکسان باقی مانده‌اند.

منشاء گونه ها

در سال ۱۸۵۸، پس از سال‌ها تحقیق علمی، داروین در نامه‌ای که در جلسه انجمن Linnean خوانده شد، نظریه انقلابی خود را در مورد تکامل عمومی معرفی کرد. در ۲۴ نوامبر ۱۸۵۹، او توضیح مفصلی از نظریه خود را در معروف‌ترین اثر خود، در مورد منشأ گونه‌ها به وسیله انتخاب طبیعی منتشر کرد.

در قرن بعد، مطالعات DNA شواهد علمی برای نظریه تکامل داروین ارائه کرد. با این حال، بحث و جدل پیرامون تعارض آن با آفرینش گرایی، این دیدگاه دینی که همه طبیعت از خدا زاده شده است، هنوز در میان برخی از مردم امروز وجود دارد.

 

 

پیشهاد ما برای مطالعه :  زندگی نامه ایلان ماسک

داروینیسم اجتماعی

داروینیسم اجتماعی مجموعه‌ای از ایده‌هایی است که در اواخر دهه ۱۸۰۰ ظهور کرد و نظریه تکامل داروین را برای توضیح مسائل اجتماعی و اقتصادی پذیرفت.

خود داروین به ندرت در مورد ارتباط بین نظریه‌های خود و جامعه بشری اظهار نظر می‌کند. اما داروین در حالی که تلاش می‌کرد تا ایده‌های خود را برای عموم توضیح دهد، مفاهیم کاملاً قابل درک، مانند «بقای بهترین‌ها» را از هربرت اسپنسر جامعه‌شناس وام گرفت.

با گذشت زمان، همان‌طور که انقلاب صنعتی و سرمایه داری آزاد در سراسر جهان درگیر شد، داروینیسم اجتماعی به عنوان توجیهی برای امپریالیسم، سوء استفاده از نیروی کار، فقر، نژادپرستی، اصلاح نژادی و نابرابری اجتماعی مورد استفاده قرار گرفت.

مرگ چارلز داروین

در زندگی نامه چارلز داروین آمده است که پس از یک عمر تحقیقات مذهبی، چارلز داروین در ۱۹ آوریل ۱۸۸۲ در خانه خانوادگی خود، داون هاوس، در لندن درگذشت. او در کلیسای وست مینستر به خاک سپرده شد.

بیش از یک قرن بعد، ریچارد بروم، پرنده شناس دانشگاه ییل، در کتاب «تکامل زیبایی» به دنبال احیای نظریه کمتر شناخته شده داروین در مورد انتخاب جنسی بود.

در حالی که تلاش‌های اولیه داروین برای استناد به انتخاب‌های جفت‌گیری زیبایی‌شناختی زن به‌عنوان نیروی محرکه تکامل مورد انتقاد قرار گرفت، ریچارد بروم از طریق تخصص خود در پرندگان، استدلال مؤثری ارائه کرد و در فهرست ۱۰ کتاب برتر نیویورک تایمز در سال ۲۰۱۷ انتخاب شد.

 

دستاوردهای چارلز داروین

چارلز داروین به خاطر نظریه تکامل خود مشهور بود که نظریه رایج خلقت زمین را به چالش کشید و تفکر مردم را در مورد جهان طبیعی تغییر داد. داروین همراه با طبیعت شناس آلفرد راسل والاس، بنیاد اندیشه‌ای را پایه‌ریزی کرد که شواهد علمی ارائه کرد که نشان می‌دهد، این احتمال وجود دارد که همه گونه‌های حیات از اجداد مشترک با فرآیند انتخاب طبیعی به وجود آمده باشند.

از دیگر دستاوردهای داروین می‌توان به کتاب او در سال ۱۸۵۹ با عنوان “درباره منشأ گونه‌ها” اشاره کرد. این کتاب بحث‌برانگیز پیش‌فرض انتخاب طبیعی را مطرح می‌کند، نظریه‌ای که داروین در حالی که در جزایر گالاپاگوس بود و در حال مشاهده و بررسی اشکال مختلف زندگی، از جمله تغییرات فنچ‌هایی که در جزایر مختلف زندگی می‌کردند، شروع به توسعه کرد. نظریه او پیشنهاد می‌کند که گونه‌ها در طول زمان تغییر می‌کنند و با انتقال ویژگی‌های موروثی به فرزندان خود بر اساس موفقیت آن صفات بیولوژیکی، با محیط خود سازگار می‌شوند.

داروین کتاب‌ها و مقالاتی در مورد موضوعات دیگر مربوط به تاریخ طبیعی هم نوشت و منتشر کرد با نام‌های تنوع حیوانات و گیاهان تحت اهلی شدن (۱۸۶۸) و تبار انسان (۱۸۷۱).